میومکتومی (عمل برداشت فیبروم) یک روش جراحی و تهاجمی برای درمان میوم ها یا فیبروم هایی است که دردسر ایجاد کرده و با روشهای غیرجراحی درمان نشده اند.
جهت آشنایی بیشتر با فیبروم و روشهای درمان آن می توانید مقاله درمان قطعی فیبروم رحمی در شیراز را از همین سایت بخوانید.
در عمل میومکتومی برخلاف عمل هیسترکتومی (درآوردن رحم)، فقط میوم ها برداشته می شوند و جراح کاری با رحم ندارد و توانایی باروری و رحم بیمار حفظ می شود.
با خواندن این مقاله می توانید به طور کامل با عمل میومکتومی در شیراز آشنا شوید.
جراحی میومکتومی چیست؟

به گفته دکتر سیده زهرا طباطبایی، جراح و متخصص زنان، جراحی میومکتومی برای برداشتن فیبروم هایی استفاده می شود که باعث درد لگن، پریودی سنگین و تکرر ادرار شده اند.
این علائم با روشهای دیگر درمان میوم رفع نشده و بیمار برای درمان آنها نیاز به جراحی دارد.
جراح زنان، عمل میومکتومی را بسته به اندازه میوم ها به روش باز (عمل میومکتومی شکمی) یا بسته (عمل میوکتومی واژینال) انجام می دهد.
این جراحی های باز یا بسته را می توان به روشهای مختلف انجام داد که در ادامه با آنها بیشتر آشنا می شوید.
انواع عمل میومکتومی فیبروم
بسته به اندازه، تعداد و محل فیبروم، جراح زنان از یکی از روشهای زیر برای درمان بیمار استفاده می کند:
عمل میومکتومی شکمی (جراحی باز):
در این روش برای برداشتن میوم ها، جراح یک برش افقی یا عمودی در زیر شکم ایجاد می کند. میومکتومی ابدومینال یا شکمی برای برداشتن فیبروم های زیاد یا خیلی بزرگ دیواره رحم بهترین روش جراحی است.
عمل لاپاراسکوپی میومکتومی:
این جراحی برای برداشتن فیبروم هایی که بزرگ نیستند و تعدادشان زیاد نیست (1 تا 2 میوم بزرگتر از 7 سانت) انجام می شود.
لاپاراسکوپی میومکتومی جدیدترین روش جراحی فیبروم رحم است که با استفاده از لاپاراسکوپ (لوله ای مجهز به چراغ و دوربین) و ابزارهای جراحی یا بازوی رباتیک انجام می شود.
میومکتومی هیستروسکوپی:
میومکتومی هیستروسکوپی بهترین روش جراحی برای برداشتن فیبروم های متوسط در داخل حفره رحم یا فیبروم های زیر مخاطی است که در داخل دیواره رحم قرار گرفته اند.
عمل میومکتومی فیبروم در شیراز
به گفته خانم دکتر طباطبایی، برای جراحی میومکتومی حتما باید ناشتا باشید و اگر داروی خاصی مصرف می کنید، با مشورت پزشکتان باید روال مصرف آن را در روزهای قبل از جراحی تغییر دهید.
برای انجام عمل میومکتومی در شیراز با توجه به وضعیت میوم رحم از یکی از روشهای زیر استفاده می شود:
عمل میومکتومی شکمی (عمل لاپاراتومی)
برای عمل لاپاراتومی (جراحی باز) باید تحت بیهوشی عمومی قرار بگیرید. بعد از بیهوشی، بسته به اندازه میوم رحم، جراح یکی از برشهای زیر را روی شکم ایجاد می کند:
برش افقی (بیکینی)
در این نوع برش، یک برش طولی در پایین شکم روی استخوان شرمگاهی به طول 8 تا 12 سانتی متر ایجاد می شود.
این نوع برش برای برداشتن فیبروم های بزرگی خوب است که با جراحی بسته قابل برداشتن نیستند. همیشه برش بیکینی جای اسکار و درد کمتری دارد.
برش عمودی (کلاسیک)
برش عمودی از زیر ناف تا بالای استخوان شرمگاهی ایجاد می شود و برای برداشتن فیبروم های خیلی بزرگ (حدود اندازه یک هندوانه) مناسب است. برش عمودی درد و جای اسکار بیشتری نسبت به برش افقی ایجاد می کند و دیرتر خوب می شود.
بعد از در آوردن فیبروم ها، محل برش بخیه می شود. بعد از این جراحی باید یک تا سه روز در بیمارستان بستری شده و تحت نظر باشید. بعد از آن اگر مشکلی نداشتید، مرخص می شوید.
عمل لاپاراسکوپی میومکتومی
برای جراحی میومکتومی با لاپاراسکوپی تحت بیهوشی عمومی قرار می گیرید.
بعد از بیهوشی، جراح 4 برش کوچک به طول 3 سانت در اطراف ناف برای وارد کردن ابزارهای جراحی ایجاد می کند.
بنابراین نسبت به عمل لاپاراتومی این جراحی کمتر تهاجمی است و بهبودی بعد از عمل سریعتر است.
برای این جراحی باید شکم با گاز دی اکسید کربن پر شود تا جراح بتواند به خوبی داخل شکم را ببیند.
بعد لاپاراسکوپ و ابزارهای جراحی وارد شکم شده و فیبرومها را به قطعات کوچکتر خرد می کنند(مورسولاسیون) تا آنها را از شکم خارج کنند.
جراحان به ندرت این قطعات خرد شده را از طریق برش واژن خارج می کنند.
بعد ابزارهای جراحی خارج شده و گاز دی اکسید کربن آزاد می شود. در پایان، جای برشها بخیه شده و بیمار برای یک شب در بیمارستان بستری می شود.
نکته: اگر به جای ابزارهای دستی، از بازوی رباتیک که از راه دور کنترل می شود، جراحی انجام شود به آن لاپاراسکوپی رباتیک می گویند که طولانی تر و پرهزینه تر از لاپاراسکوپی معمولی است.
میومکتومی هیستروسکوپی
برای میومکتومی به روش هیسترسکوپی، بیحسی موضعی یا بیهوشی عمومی نیاز دارید.
برای این جراحی باید رحم با محلول نمک استریل پر شود تا رحم بیشتر از هم باز شود و دید بهتری به جراح بدهد.
سپس جراح یک اسکوپ مخصوص (یک حلقه سیمی برای تراشیدن قطعات فیبروم) را طریق واژن به دهانه رحم و بعد رحم وارد می کند (میومکتومی واژینال).
اسکوپ، میوم ها را به قطعات کوچک تقسیم کرده (مورسولاسیون) و این قطعات همراه مایع از رحم و از طریق واژن خارج می شوند.
اگر فیبروم رحم بزرگ باشد، در یک جراحی برداشته نمی شود و بعدها باید جراحی دوم انجام شود.
میومکتومی هیسترسکوپی یک عمل سرپایی و کم تهاجم است و بعد از کمی استراحت می توانید به خانه برگردید.
بعد از جراحی برداشتن میوم به هر یک از سه روش بالا ممکن است دوباره قطعات باقی مانده فیبروم رشد کرده یا فیبروم جدیدی ایجاد شود و یا فیبروم های قبلی بزرگتر شده و به جراحی نیاز پیدا کنند. به این حالت عود فیبروم می گویند.
توجه: زنانی که فقط یک فیبروم دارند، در مقایسه با زنانی که فیبروم های بیشتری دارند یا در سنین باروری هستند، نرخ عود (ایجاد فیبروم جدید) کمتر است. بارداری بعد از میومکتومی هم می تواند خطر عود میوم رحم را کاهش دهد.
عوارض بعد از عمل میومکتومی

درد بعد از عمل میومکتومی عادی است مگر اینکه شدید باشد.
خونریزی بعد از عمل میومکتومی هم اگر بیش از حد باشد، عادی نیست و باید به جراحتان سریعا مراجعه کنید.
پریودی بعد از میومکتومی نیز تا چند ماه نامنظم بوده و بعد عادی می شود. دیگر عوارض عمل برداشتن فیبروم رحم عبارتند از:
- عفونت در محل جراحی یا بخیه ها
- آسیب به اندام های مجاور حین عمل
- ایجاد سوراخ (فیستول) در رحم
- اسکار و جای زخم در محل برش و از بین رفتن زیبایی ظاهر آن
- تب یا لرز
- مشکلات تنفسی
- کم خونی به دلیل از دست دادن خون زیاد موقع جراحی یا بعد از آن
- ناباروری به دلیل ایجاد اسکار یا چسبندگی در لوله فالوپ (لوله رحمی) که باعث انسداد آن می شود
- سزارین اجباری برای جلوگیری از پارگی رحم (در بارداری های بعد از میومکتومی)
- انجام هیسترکتومی (درآوردن رحم) حین میومکتومی برای جلوگیری از خونریزی شدید (نادر)
- اشتباه گرفته شدن توده سرطانی به جای میوم که قطعه قطعه کردن آن منجر به گسترش سرطان می شود (نادر)
به طور کلی همیشه عوارض عمل میومکتومی با جراحی بسته خیلی کمتر از عمل باز است.
زنانی که جراحی های بسته را انجام می دهند، خونریزی، دوره نقاهت و بستری شدن کمتری دارند.
خطر چسبندگی های رحم در این بانوان کمتر است.
مزایا عمل میومکتومی
عمل میومکتومی یکی از موثرترین روشها برای درمان میومهای رحمی است و مزایای متعددی برای بیمار به همراه دارد.
یکی از اصلیترین مزایای این عمل، حفظ رحم است که برای زنانی که قصد بارداری دارند یا میخواهند عملکرد طبیعی رحم حفظ شود، اهمیت زیادی دارد.
برخلاف هیسترکتومی که منجر به حذف کامل رحم میشود، میومکتومی تنها میومها را از بین میبرد و امکان بارداری در آینده را فراهم میکند.
این عمل همچنین به کاهش علائم آزاردهنده میومها کمک میکند.
بیمارانی که از درد شدید لگن، خونریزیهای غیرطبیعی قاعدگی، یا فشار بر مثانه و روده رنج میبرند، پس از میومکتومی معمولاً بهبود چشمگیری در کیفیت زندگی خود مشاهده میکنند.
با برداشتن میومها، مشکلاتی مانند کمخونی ناشی از خونریزی شدید نیز برطرف میشود.
علاوه بر این، کاهش فشار ناشی از میومها بر ارگانهای مجاور باعث بهبود عملکرد دستگاه گوارش و ادراری میشود.
یکی دیگر از مزایای عمل میومکتومی، تنوع روشهای انجام آن است که امکان انتخاب روش مناسب بر اساس وضعیت بیمار را فراهم میکند.
این عمل میتواند به روش باز (لاپاروتومی)، لاپاروسکوپی، یا هیستروسکوپی انجام شود.
روشهای کمتهاجمی مانند لاپاروسکوپی و هیستروسکوپی باعث کاهش دوران نقاهت، کاهش خطر عفونت و بازگشت سریعتر به فعالیتهای روزمره میشوند.
این انعطافپذیری در روشهای جراحی، میومکتومی را به گزینهای جذاب برای بسیاری از بیماران تبدیل کرده است.
آزمایشهای لازم پیش از میومکتومی
پیش از عمل میومکتومی، انجام آزمایشهای مختلف برای ارزیابی وضعیت سلامت عمومی بیمار و کاهش خطرات جراحی ضروری است.
آزمایش خون کامل (CBC) برای بررسی سطح هموگلوبین و شناسایی کمخونی یا عفونت انجام میشود.
آزمایشهای عملکرد کبد (LFT) و کلیه (RFT) به منظور اطمینان از عملکرد صحیح این اندامها ضروری هستند.
آزمایش گروه خونی و تطابق خون برای آمادهسازی تزریق خون در صورت نیاز انجام میشود.
از دیگر آزمایشهای لازم میتوان به تستهای عفونی مانند HIV و هپاتیت B و C اشاره کرد که برای حفظ ایمنی بیمار و تیم جراحی ضروری هستند.
آزمایش سطح آهن و فریتین برای مدیریت کمخونی، آزمایش قند خون (FBS و HbA1c) برای بررسی دیابت، و آزمایش ادرار کامل (UA) برای شناسایی عفونتهای ادراری توصیه میشود.
در برخی موارد، پزشک ممکن است تستهای تیروئید (TSH، T3، T4) یا مارکرهای سرطان را نیز درخواست کند.
این آزمایشها به پزشک کمک میکنند تا برنامهریزی دقیقتری برای جراحی انجام دهد و خطرات احتمالی را به حداقل برساند.
اقدامات لازم قبل از عمل میومکتومی

پیش از انجام عمل میومکتومی، آمادگی جسمی و روانی بیمار اهمیت بالایی دارد.
یکی از اقدامات ضروری، مراجعه به پزشک برای دریافت مشاوره و ارزیابی وضعیت سلامتی است.
پزشک با بررسی تاریخچه پزشکی، شرایط بیمار را ارزیابی کرده و در صورت نیاز آزمایشهای لازم را تجویز میکند.
این آزمایشها شامل آزمایش خون کامل (CBC)، عملکرد کلیه و کبد، و آزمایش انعقاد خون است.
انجام تصویربرداریهایی مانند سونوگرافی یا MRI برای مشخص کردن تعداد، اندازه و موقعیت دقیق میومها الزامی است.
در ادامه، بیمار باید دستورات پزشک را در مورد داروهای مصرفی رعایت کند.
ممکن است لازم باشد مصرف برخی داروها مانند داروهای ضدانعقاد خون پیش از جراحی قطع شود.
تنظیم رژیم غذایی و پرهیز از مصرف الکل و سیگار میتواند به بهبود روند جراحی و بهبودی کمک کند.
در مواردی که بیمار دچار کمخونی است، مصرف مکملهای آهن یا انجام تزریق خون پیش از جراحی توصیه میشود.
رعایت این نکات به کاهش خطرات حین جراحی کمک میکند.
علاوه بر آمادگی جسمی، آمادگی روانی نیز بسیار مهم است. بیمار باید اطلاعات کافی درباره فرآیند جراحی، مزایا و خطرات احتمالی آن دریافت کند.
این کار باعث کاهش اضطراب و افزایش اعتماد به نفس بیمار میشود.
در صورت نیاز، بیمار میتواند با متخصص روانشناسی یا مشاور صحبت کند تا استرس خود را مدیریت کند.
برنامهریزی برای دوره بهبودی پس از جراحی نیز از جمله اقدامات ضروری است، مانند هماهنگی برای کمک در انجام کارهای روزمره در روزهای ابتدایی پس از عمل.
مراقبتهای بعد از عمل فیبروم رحمی در شیراز
بعد از ترخیص از بیمارستان باید مراقبتهای بعد از جراحی برداشتن فیبروم در شیراز را به دقت رعایت کنید. این مراقبتها عبارتند از:
- داروهای مسکن و آنتی بیوتیک تجویز شده را به موقع مصرف کنید.
- از روز دوم سعی کنید کمی در بیمارستان یا منزل قدم بزنید و زیاد آب بخورید تا دوباره رودها شروع به کار کنند.
- چند روز تا یک هفته بعد از عمل لکه بینی دارید که عادی است. برای کنترل آن حتما باید از نوار بهداشتی استفاده کنید، نه تامپون.
- تا زمانی که برش های جراحی به طور کامل بهبود نیافته چیزهای سنگین تر از 2-3 کیلو بلند نکنید.
- برای شروع ورزش بعد از عمل میومکتومی حتما با پزشک تان مشورت کنید و تا وقتی زخم ها جوش نخورده اند ورزشهای شدید انجام ندهید.
- تا 6 هفته بعد از عمل برداشت فیبروم از رابطه جنسی بپرهیزید تا بخیه ها باز نشده یا دچار عفونت نشوید.
بهبودی کامل شما بسته به نوع جراحی تان ممکن است 3 تا 6 ماه طول بکشد. پس صبور باشید و از خود مراقبت کنید.
استراحت بعد از عمل میومکتومی
طول دوره نقاهت بعد از عمل میومکتومی بستگی به نوع جراحی شما دارد.
طول دوره نقاهت برای هر یک از انواع عمل میومکتومی میوم عبارت است از:
- میومکتومی شکمی: 4-6 هفته
- میومکتومی لاپاراسکوپی: 2-4 هفته
- میومکتومی هیستروسکوپی: 2-3 روز
طی دوره نقاهت باید تمام نکات مربوط به مراقبتهایی بعد از عمل میومکتومی در شیراز را رعایت کنید تا دچار عوارض جانبی ناخواسته بعد از جراحی نشوید.
عمل میومکتومی و بارداری

برای اقدام به بارداری بعد از عمل میومکتومی باید 3 تا 6 ماه صبر کنید تا رحم تان کاملا بهبود یابد.
احتمال حاملگی بعد از عمل میومکتومی کاملا بستگی به نوع و تعداد فیبروم ها دارد.
مثلا زنانی که بیش از 6 فیبروم برداشته اند احتمال بارداری آنها کمتر از کسانی است که فیبروم کمتری برداشته اند.
زنانی که حین میومکتومی، عمل هیسترکتومی رحم در شیراز را هم انجام داده اند، دیگر نمی توانند باردار شوند.
در صورت بروز چسبندگی های رحمی بعد از عمل نیز توانایی باروری زنان کاهش یافته یا دچار یا نازایی می شوند.
پس نمی توان دقیقاً گفت که احتمال بارداری بعد از عمل میومکتومی شما چقدر است.
پرسش و پاسخ جراحی برداشتن فیبروم در شیراز
معمولا سوالات زیر درباره درمان فیبروم رحمی در شیراز با عمل میومکتومی از ما پرسیده می شود که آنها را در زیر می خوانید:
عمل میومکتومی چقدر طول می کشد؟
مدت زمان جراحی بستگی به نوع جراحی، تعداد و اندازه فیبروم ها دارد. بنابراین مدت جراحی برای افراد مختلف متفاوت است.
در صورت عود میوم بعد از جراحی میومکتومی چکار کنم؟
کسانی که عمل میومکتومی کرده و فیبروم شان عود می کند، باید آمبولیزاسیون شریان رحمی (قطع خونرسانی به میوم ها)، فرسایش حرارتی (نابودی فیبروم با اصطکاک یا گرما) یا دیگر درمانهای غیرجراحی را انجام دهند. در صورت اتمام دوران بارداری ممکن است عمل هیسترکتومی برایتان انجام شود.
بعد از عمل فیبروم چه بخوریم؟
بعد از درمان فیبروم رحمی در شیراز با جراحی میومکتومی باید غذاهای فیبردار و مایعات زیاد بخورید که دچار یبوست نشوید.
چون یبوست به محل جراحی و بخیه ها فشار می آورد. همچنین غذاهای پروتئینی بیشتر مصرف کنید تا زودتر زخم ها جوش بخورند.
اگر شما هم سوالی درباره جراحی برداشتن میوم در شیراز دارید، می توانید آنها را در بخش نظرات این مقاله بپرسید.
